Teraz skup się na pytaniu: „Kim jestem?”. Pozwól sobie, aby to pytanie zaistniało w Twojej świadomości, nie szukając natychmiastowej odpowiedzi…. Wszystko co się pojawia w świadomości i po chwili odchodzi, nie jest w istocie Tobą. Ty jesteś trwalszy, niż każda z chwilowych form, one zaistniały w Twojej świadomości. O czym będzie ten blog? Bardziej niż moja osoba, pewnie interesuje Cię czego możesz się spodziewać po moim blogu. Postanowiłem, że będę tu się dzielił swoim podejściem do organizacji życia zawodowego. Na początek opowiem Ci o swoim sposobie myślenia w tej kwestii, a później postaram się dać Ci nieco konkretów. Tłumaczenia w kontekście hasła "kim jestem" z polskiego na angielski od Reverso Context: jestem kim, jestem tym kim Tłumaczenie Context Korektor Synonimy Koniugacja Koniugacja Documents Słownik Collaborative Dictionary Gramatyka Expressio Reverso Corporate – Kim jesteś? – Jestem LGBT. Oczywiste, że nie jest to naturalna odpowiedź. Nawet odpowiedź jestem gejem wydaje się być nienaturalna. Bo czy o tym KIM JESTEM decydować ma życie seksualne. Przecież ten człowiek homoseksualny ma relacje, więzi, zawiera przyjaźnie. Ma pasję więc może jest muzykiem albo architektem. Kim jestem? Lyrics: Nie wiem, może powinienem przebrać się / Dzielić chlebem albo żebrać na chleb / Może powinienem zjednać cię opowieścią o tym, że mam jednak źle? / A może Mail: dmich@vp.pl Facebook https://www.facebook.com/profile.php?id=100083135330566 Grupa: https://www.facebook.com/groups/1479012388934313!!!Usługi!!! hraE3Mo. Ten test pokaże ci kim tak na prawdę jesteś Tagi dla tego testu: Kim jestem Podaj swoje imię: Gdzie najchętniej byś się wybrał? Do lasu Do miasta Do sąsiada Do sklepu Do domu Niezależnie dokąd się wybrałeś stoi przed tobą ogromne drzewo. Jak się zachowasz? Przejdę obok niego obojętnie Ominę je zacznę się wspinać Usiądę pod nim Będę się mu przyglądał/a Cokolwiek byś nie zrobił jesteś już za drzewem. Przed tobą strumyk. Jak się zachowasz? To proste. Po prostu przejdę po kamieniach Przejdę przez strumień Przeskoczę go Będę go obserwował/a Będę siedział/a z założonymi rękami. Nie zrobię nic. Nie zależnie od tego co zrobiłeś/ał jesteś już za strumieniem. Przed tobą ogromny mur. jak się zachowasz? omijam go Przechodzę obojętnie Wspinam się Obserwuję go Nie robię nic Potrzebne informacje Ważne informacje dla użytkowników Regulamin korzystania z serwisu » Informacja o przetwarzaniu danych » Informacje o » Informacje o firmie CATALIST » Informacje o CATALIST Strona agencji interaktywnej CATALIST » Portfolio i wybrane case'y » Kontakt z nami Zainteresowany reklamą? Dysponujemy niezwykle skuteczną przestrzenią reklamową, zarówno tradycyjną jak i zasięgową. Zobacz naszą ofertę i kilka case'ów naszych kampanii - oferta reklamowa » Kłopoty z działaniem komponentu? Upewnij się, czy nie ma odpowiedzi na Twój problem na stronach Pomocy oraz w naszym takim przypadku prosimy o kontakt z nami » Więcej o jest pierwszym i największym w polskim internecie serwisem z darmowymi komponentami dla WebMastera - dowiedz się więcej » Działamy nieprzerwanie od 1998 roku. Mamy ponad użytkowników. Komponenty wyświetlamy 33 mln razy dla 1,5 mln użytkowników miesięcznie. Nad całością czuwa agencja interaktywna CATALIST, specjalizująca się w rozwiązaniach dla e-commerce. © 1998-2022 Copyright - komponenty dla stron www Code, Publish & WebDesing by Agencja Interaktywna Czas generowania strony: sekund. To pozornie błahe, zwyczajne pytanie jest punktem wyjścia do realizacji marzeń, wszelkich pragnień i świadomego przeżywania szczęśliwego życia. Dlaczego tak rzadko je sobie zadajemy? Dlaczego tak późno? Sądzę, że jest ono tak niewygodne, że niektórzy gotowi są uciekać od niego aż do momentu śmierci. Swojej lub kogoś bliskiego. Jak napisał Ignacy Kraszewski: “Głupcy pytają innych, mądry człowiek pyta samego siebie”. Kim jestem? Kim jestem? W pewnym momencie mojego życia doszedłem do miejsca, w którym zawsze chciałem być – wykształcony, z piękną, wtedy jeszcze dziewczyną, pracą, przyjaciółmi. Jednocześnie poczułem pewien niesamowicie uciążliwy brak. Dlaczego, nawet gdy miałem i robiłem to, co zawsze chciałem mieć i robić, to nie wystarczało, by żyć? Zdałem sobie sprawę z tego, że wszystko gdzie jestem, co robię jest tylko tymczasowe i nie ma znaczenia przy próbie odpowiedzi na najważniejsze pytania. W pewnym momencie mojego życia doszedłem do miejsca, w którym zawsze chciałem być – wykształcony, z piękną, wtedy jeszcze dziewczyną, pracą, przyjaciółmi. Jednocześnie poczułem pewien niesamowicie uciążliwy brak. Młodość rządzi się swoimi prawami? Konia z rzędem temu, kto za młodu myślał o rzeczach dla życia najważniejszych. Nie mam na myśli marzeń o ślubie, małżeństwie, rodzinie, dobrej pracy, czy podróży dookoła świata. Bo choć te wszystkie rzeczy są bardzo ważne to – mam nadzieję, że wszyscy się zgodzą – w obliczu choroby, wypadku, czy wreszcie śmierci względnie nieistotne. 15 lat temu wkraczałem w dorosłość metrykalną i jedyne o czym wtedy myślałem to “wino, kobiety i śpiew”, żeby nie napisać dosadniej. Choć czasu nie cofnę, a co przeżyłem, to moje, wielu z niedojrzałych decyzji wolałbym po prostu uniknąć. Lubię powtarzać, że “Bogu dzięki żyję”, ponieważ poziom osobistej głupoty, w wielu momentach mojego życia zdecydowanie wychodził poza skalę. Jesteś tym, co jesz Chcę, żebyś wiedziała/wiedział, że ani Twoje wykształcenie, wykonywany zawód, Twoja przeszłość, tym bardziej Twój wygląd, relacja damsko-męska lub jej brak, stosunki z rodzicami, czy rodzeństwem, Twoje pasje, czy tryb życia ostatecznie nie warunkują tego, kim jesteś. Co nie znaczy, że nie mogą. W świecie pustych wartości, szybkich decyzji, przelotnych znajomości, fake newsów i wszędobylskiej erotyki bardzo łatwo się zatracić, zgubić kurs na odnalezienie własnej tożsamości. Co więcej, marketingowa papka, którą jesteśmy codziennie karmieni daje jedynie “sprawdzone i skuteczne” odpowiedzi na (prawie) wszystkie pytania. Począwszy od różnej maści webinarów, szkoleń “skrojonych na miarę” przez poradniki na półkach w księgarniach, na telewizjach śniadaniowych kończąc. W świecie pustych wartości, szybkich decyzji, przelotnych znajomości, fake newsów i wszędobylskiej erotyki bardzo łatwo się zatracić, zgubić kurs na odnalezienie własnej tożsamości. Motywacja jest najważniejsza! Problem w tym, że każda motywacja płynąca z zewnątrz jest jak czekolada. Pyszna, daje kopa, uszczęśliwia. Człowiek po jednym, drugim, trzecim spotkaniu z “inspirującymi osobami”, przeczytaniu “motywującej książki” jest przekonany, że może góry przenosić, że jego los odmieni się jak za dotknięciem czarodziejskiej różdżki, nie mówiąc o jakości (po)życia, efektywności w pracy, czy po prostu poczuciu szczęścia (jakież to romantyczne!). 😉 Dopiero później okazuje się, że nas po tym „zastrzyku glukozy” zmuliło i “złote rady” nie są tak uniwersalne, niestety nie rozwiązują wszystkich naszych problemów i generalnie jest jeszcze gorzej, bo do tego wszystkiego dochodzi poczucie winy, że kolejny raz mi się nie udało. No ale, wtedy z ratunkiem zawsze może przyjść kolejna kostka czekolady. 😉 Motywacja płynąca z zewnątrz jest jak czekolada. Posiane ziarno Człowiek jest posianym ziarnem. Ogrodnik przygotował grunt, zasadził, podlał i czeka na nasz wzrost. Uważam, posługując się analogią wziętą w z matematyki, że naszą tożsamość kształtuje funkcja rozwoju w czasie. Tak jak każda roślina najpierw wypuszcza pędy, później rośnie, by zajaśnieć pięknem swoich kwiatów, czy wydanych owoców, tak człowiek rozwija się i dojrzewa, „staje się”. Jeśli pozwolisz Ogrodnikowi wyrywać w porę otaczające Cię chwasty, odkryjesz kim jesteś. Do tego jednak potrzebna jest cierpliwość. Jeśli pozwolisz Ogrodnikowi wyrywać w porę otaczające Cię chwasty, odkryjesz kim jesteś. Do tego jednak potrzebna jest cierpliwość. Czas bowiem oddziela w naszym życiu wszystko to, co ważne i wartościowe o tego, co tylko chwilowo „fajne”, „potrzebne”, „konieczne”. Być może czujesz się dzisiaj jak nic nie znaczące ziarnko gorczycy. Niezauważone, a być może nawet wdeptane w ziemię. Czekaj cierpliwie, módl się, daj się podlewać, nawozić, zaufaj Ogrodnikowi i kochaj – będziesz wzrastać! 🙂 Wiem, kim jestem To pozornie błahe, zwyczajne pytanie jest punktem wyjścia do realizacji marzeń, wszelkich pragnień i świadomego przeżywania szczęśliwego życia. Dlaczego tak rzadko je sobie zadajemy? Dlaczego tak późno? Sądzę, że jest ono tak niewygodne, że niektórzy gotowi są uciekać od niego aż do momentu śmierci. Swojej lub kogoś bliskiego. Jak napisał kiedyś Ignacy Kraszewski: “Głupcy pytają innych, mądry człowiek pyta samego siebie”. W moim przypadku, kluczową podpowiedzią w określeniu tego kim jestem, były słowa osoby, której – domyślam się, nie tylko ja – zawdzięczam bardzo wiele: „Człowiek nie może siebie sam do końca zrozumieć bez Chrystusa. Nie może zrozumieć, ani kim jest, ani jaka jest jego właściwa godność, ani jakie jest jego powołanie i ostateczne przeznaczenie”. 🙂 Dzięki, Janie Pawle, dzisiaj z pełnym przekonaniem mogę podzielić się własną ścieżką tożsamości. Niewyuczoną, niewyczytaną z książek. Zrozumianą, doświadczoną i potwierdzoną. Człowiek. Chrześcijanin. Polak. Mąż. Ojciec. Dokładnie w tej kolejności. Marcin Gomułka źródło: Kim tak naprawdę jestem? Jaki(a) jestem? To pytania, na które szukamy odpowiedzi szczególnie w okresie dorastania, kiedy to poznajemy samych siebie. W tym celu często porównujemy się do rówieśników pod względem wyglądu, osiągnięć szkolnych, liczby znajomych itp. Jednak modyfikowanie własnego obrazu siebie może trwać przez całe nasze życie, podczas gdy podejmujemy się nowych zadań czy ról społecznych i nabieramy nowych doświadczeń. Z tego artykułu dowiesz się między innymi jak określić własną tożsamość oraz dlaczego zdefiniowanie swoich cech jest dla każdego człowieka tak istotne. Przede wszystkim zacznijmy od tego, czym tak właściwie jest tożsamość. Co to jest tożsamość? Psycholog kliniczny i rozwojowy James Marcia definiuje ją jako strukturę Ja, która jest wewnętrzną i dynamiczną organizacją potrzeb, dążeń, możliwości, nadziei, wierzeń oraz historii indywidualnej danego człowieka. Najprościej mówiąc, stanowi ona w pewien sposób wizję siebie samego, pewien obraz własnej osoby. Buduje się ją stopniowo poprzez podejmowanie przez jednostkę wyzwań związanych głównie z trzema płaszczyznami: orientacją seksualną, postawą ideologiczną i ukierunkowaniem zawodowym. Inni badacze definiują tożsamość podobnie, jednak zwracają większą uwagę na proces doświadczania siebie w charakterze kogoś stałego i zmiennego równocześnie. Co to oznacza? Otóż możemy powiedzieć, że osoba charakteryzuje się własnymi uczuciami, motywacjami i postawami, dzięki temu posiada również poczucie odrębności od innych ludzi i otoczenia. To ktoś, kto mimo przemijającego czasu może zmieniać swoje preferencje, ale jego ogólny sposób bycia i zachowania pozostaje niezmienny. Opisane powyżej próby uchwycenia tej właściwości człowieka, dotyczą tożsamości indywidualnej, jednak możemy wyróżnić także inne jej rodzaje. Tożsamość osobista Tożsamość społeczna/grupowa Tożsamość płciowa związana z doświadczaniem własnej odrębności i niepowtarzalności jest określana poprzez przynależność do wybranej grupy społecznej fundamentalne poczucie czyjejś kobiecości lub męskości i akceptacja własnej płci Wszystkie wymienione powyżej rodzaje tożsamości, a zarazem obrazy własnej osoby, kształtują się głównie w okresie młodzieńczym poprzez proces eksploracji (określanego też mianem kryzysu) oraz zaangażowania. Młodzież pogłębia samoświadomość własnej osoby poprzez rozpatrywanie różnych alternatyw dotyczących rzeczywistości i eksperymentowanie zarówno ze sobą, jak i z otoczeniem. Taka eksploracja wiąże się z zaangażowaniem, czyli inaczej podjęciem różnych zobowiązań wynikających z samodzielnie podjętych wcześniej decyzji. Próby odnalezienia własnej drogi i odnajdywania się w nowych środowiskach czasami wiążą się z niepowodzeniami. Te z kolei, przyczyniają się do odczuwania dyskomfortu (kryzysu). Przykładowo nastolatek zaczyna interesować się aktorstwem, więc dołącza do koła teatralnego. Jednak w trakcie zajęć nie potrafi odnaleźć się w grupie pełnej specyficznych, młodych artystów i nie udaje mu się dobrze odegrać zaproponowanej przez nauczyciela scenki. W związku z tym, czuje się źle z powodu braku predyspozycji do odgrywania ról. Jednocześnie w trakcie następnego polecenia, by przygotować krótki scenariusz jakiegoś wydarzenia, odkrywa, że bardziej mu to odpowiada, aniżeli występowanie przed innymi. W konsekwencji bierze udział w pisaniu scenariusza do szkolnej sztuki. W ten sposób zdobywa wiedzę o sobie. Warto jednak pamiętać, że tożsamość indywidualna mimo występowania stałych elementów, ma strukturę dynamiczną. Oznacza to, iż naw To jest artykuł z cyklu W 12 tygodni do Twojego wymarzonego roku 2018. Jesteś tu pierwszy raz? Nie przejmuj się! Możesz zacząć w dowolnym momencie. Kim jestem? To pierwsze i najważniejsze pytanie. Pozornie banalne. Jednak, gdy się zastanowisz – to najtrudniejsze ze wszystkich pytań. Od niego wszystko się zaczyna – działanie, miłość, wolność, spełnienie. To tu ukryty jest klucz wyboru drogi, klucz dobrego wyboru. Jeśli nie wiesz, kim jesteś, jak możesz wiedzieć czego pragniesz i dokąd zmierzasz? Sokrates, twórca europejskiej filozofii, twierdził, że od tego należy zacząć: poznaj samego siebie. To właśnie jest pierwszy krok do mądrości, która sprawdza się w praktyce jako umiejętność dobrego życia. Mały Jaś staje się dorosłym Jankiem, a potem – niezauważalnie – starym Janem. Jednak zawsze będzie pamiętać smak pierwszego pocałunku, pierwszej zdrady, pierwszego zwycięstwa. Iwona zapomniała o swoich dziecięcych marzeniach, jest przecież poważną osobą, rozsądnie podchodzi do życia. Tylko sny ma takie szalone. Adrian pamięta płacz matki i krzyki ojca. Nie pamięta, kiedy po raz pierwszy krzyknął na Asię. Pamięta, kiedy po raz pierwszy ją uderzył. Pamięta, jak prosił, by nie odchodziła. Nie pamięta, co mu odpowiedziała. Pamięta rozpacz. Elżbieta wciąż nie może uwierzyć, że to nie ona ma dziś dwadzieścia pięć lat. Zazdrości swojej córce tej przyszłości, która dla niej jest już przeszłością. A potem cieszy się wraz z nią, gdy na świat przychodzi Amelka i wszystko zaczyna się na nowo. Ile jest w Tobie wciąż pięciolatka, piętnastolatka? Co się dzieje z tym, co już przeszło, przeminęło? A może nadal w Tobie żyje? A może powinno ożyć? Krótka instrukcja Zanim przejdziesz do poniższych praktycznych ćwiczeń, zastanów się chwilę nad krótką instrukcją ich wykonania. Przygotuj miejsce, gdzie będziesz zapisywać odpowiedzi do ćwiczeń. To może być zwykły zeszyt lub aplikacja do notatek w telefonie. Pisz tam, gdzie ci jest najwygodniej. Nigdy przenigdy nie rób więcej niż jedno zadanie na raz. Do kolejnego przechodź dopiero wtedy, gdy masz pewność, że wyczerpałeś potencjał poprzedniego. Nigdy tego samego dnia. Pozwól, by proces dojrzewał jak dorodna roślina. Możesz wracać do ćwiczeń już przerobionych. Możesz je przerabiać ponownie, uzupełniać, modyfikować. Nie wahaj się wprowadzać zmian, kiedy tylko czujesz, że jest ci to potrzebne. Dlatego też przy każdym ćwiczeniu zapisuj datę jego wykonania. Nie spiesz się! Czas jest twoim sprzymierzeńcem. Wykorzystaj w pełni możliwości, jakie ci daje. Nie zabijaj go pośpiechem. Następny artykuł z tego cyklu ukaże się dopiero w przyszłym tygodniu. Przede wszystkim baw się dobrze! To, co robisz, rób z radością. Z radością sięgaj po nagrodę główną – siebie i swoje wspaniałe życie. #1 Moja opowieść Opowiedz mi proszę swoją historię – historię o sobie. Opowiedz ją tak, jakbyś opowiadał/a ją nowo poznanej sympatycznej osobie, z którą chcesz się zaprzyjaźnić. Zapisz ją gdzieś, tak żeby mieć do niej łatwy dostęp. #2 Coś jeszcze Teraz przeczytaj na głos swoją historię zapisaną w poprzednim ćwiczeniu. Zastanów się, czego ważnego w niej brakuje. Uzupełnij ją! Zapisz poprawioną wersję. #3 Pełnym głosem A teraz przygotuj dyktafon (jest w większości telefonów komórkowych) i znajdź sobie spokojne miejsce, w którym nikt nie będzie Ci przeszkadzać. Do dyktafonu opowiedz z pamięci tę historię, którą zapisałeś/łaś. Nie czytaj, nie szeptaj, mów z przekonaniem, mów z serca – tak, jakby słuchała cię życzliwa, choć nieznajoma osoba. Dodawaj, co chcesz, zmieniaj, co chcesz – historia żyje i nigdy nie jest taka sama! Możesz wracać do niej wielokrotnie i uzupełniać ją. Jednak niczego nie wymazuj – wszystko jest ważne. #4 Lustro Weź swój dyktafon na przykład do łazienki, stań przed lustrem i odsłuchaj swoje nagranie z poprzedniego ćwiczenia. Słuchając, patrz na siebie w lustro – z życzliwością! Na zakończenie uśmiechnij się do siebie – szczerze! Potem zanotuj swoje wrażenia i odczucia: Kiedy słucham tej opowieści, mam wrażenie…. #5 Odpowiedź A teraz wciąż patrząc w lustro – z życzliwością – odpowiedz sobie, jakbyś był/a tą osobą, która przed chwilą wysłuchała twojej historii. Zapisz te odpowiedzi, zaczynając na przykład tak: Po wysłuchaniu tej opowieści, chcę ci powiedzieć…. Zastanów się nad tymi słowami – co znaczą, co ci mówią, jak najlepiej możesz je wykorzystać. Może właśnie przeskanowałaś/eś wszystkie ćwiczenia i zastanawiasz się co z tym zrobić. Zacznij od początku, od #Twojej opowieści. Nie spiesz się, delektuj się poznawaniem siebie na nowo… Jeśli solidnie wykonasz ćwiczenia, następne sprawią ci więcej frajdy. A już w przyszłą niedzielę… Spojrzysz na siebie oczami innych ludzi… Coach MCC ICF, mentor, założycielka Instytutu Mukoid. Doktor nauk humanistycznych, filozof i przedsiębiorca, autorka książek i artykułów. Praktykuje coaching jako filozofię sensownego życia i sztukę szczęścia. Od 2000 roku prowadzi procesy rozwojowe oraz mentoring dla osób, zespołów i organizacji, które chcą wzmacniać swoją efektywność i kreatywność, rozwijając umiejętności osiągania satysfakcji (radości) poprzez świadome i twórcze rozwijanie swoich zasobów. Autorka Książki dla Ciebie, z której pochodzi ten artykuł. OpisNie od dziś wiadomo, że nauka poprzez zabawę daje znacznie lepsze efekty uczenia się, niż edukacja pozbawiona w jaki sposób połączyć te dwie, wydawałoby się przeciwstawne czynności? Odpowiedź jest prosta – grając w planszówki. Przedstawiamy Państwu mega wesołą grę Zgadnij Kim/czym jestem! gra w szybkie zgadywanie dla całej rodziny. Opis produktu:Krótkie pytania czym - kim jestem? Co jest na obrazku. Każdy z graczy ma na głowie opaskę z obrazkiem, którego nie widzi. Widzą go za to pozostali podstawie pytań np. Czy jestem zwierzątkiem, Czy mam dziób, Czy jestem biedronką? Musi odgadnąć czym jest (co jest na obrazku). Jeśli zgadnie w odpowiednim czasie: oddaje żeton do banku i jest coraz bliżej zwycięstwa. Wygrywa ten kto pierwszy pozbędzie się wszystkich żetonów! Czas na odpowiedź mierzony jest za pomocą klepsydry. Podpowiedzi pytań na kartkach są po angielsku - można więc uczyć się grając! To jest jeden ze sposobów gry. Druga metoda jest na ćwiczenie pamięci, dziecko ma 15 sekund na popatrzenie się co jest na obrazku, a następnie osoba rozgrywająca zadaje pytania np. jakiego koloru był koc lub ile zwierzątek jest na obrazku. Pytania można też zadawać po angielsku. Ilość graczy: 2-4 Zestaw zawiera: - 58 kart - 4 opaski - klepsydra - kostka - 20 żetonów Gra zapakowana w kolorowe pudełko idealnie nadaje sie na prezent

kim jestem 20 odpowiedzi